Państwo Martin od dawna marzyli o psie. Nie chcieli kupować szczeniaka z hodowli — pragnęli dać drugą szansę zwierzęciu, które już raz zostało zdradzone. W sobotę pojechali do schroniska. Tam, za kratami, siedziała duża biała suka o łagodnych oczach. Od razu wiedzieli — to ona.
W domu wszystko wydawało się idealne. Nadali jej imię Luna. Była posłuszna, spokojna i szybko przyzwyczaiła się do nowego miejsca. Spała w swoim legowisku tuż obok łóżka. Ale wkrótce pojawiło się coś dziwnego.
Każdej nocy Luna wstawała, siadała przy łóżku i wpatrywała się w swoich właścicieli. Nie warczała, nie poruszała się — tylko patrzyła.
— Może pilnuje nas? — powiedział Paul.
— Albo ma koszmary — dodała Léa.
Jednak zjawisko powtarzało się co noc. Czasem kładła łapę na piersi Léy, jakby chciała sprawdzić, czy oddycha. Pewnej nocy Léa obudziła się i zobaczyła, że Luna siedzi na jej mężu. Krzyknęła przerażona.
Następnego dnia zainstalowali kamerę. Gdy obejrzeli nagranie, zamarli. Luna nie spała przez całą noc. Siedziała nieruchomo, obserwując ich, czasami pochylając się, by poczuć ich oddech.
Zaniepokojeni, wrócili do schroniska.
— Ona nie jest agresywna, ale zachowuje się dziwnie — wyjaśniła Léa.
Pracownica westchnęła:
— Jej poprzedni właściciel zmarł we śnie. Pies przez dwa dni czuwał przy jego ciele, myśląc, że wciąż śpi.
Zapadła cisza. Léa rozpłakała się. Wszystko stało się jasne: Luna nie chciała ich przestraszyć. Po prostu bała się znów kogoś stracić.
Od tamtej pory każdej nocy siada przy ich łóżku. Ale teraz patrzą na nią z miłością i wdzięcznością. ❤️
